Lawendowe pole, czyli jak opuścić miasto na dobre Joanny Posochy to książka z gatunku poradników, którą podarował mi mój przyjaciel, „amisz” z Jagodnika. Tekst Posochy pochodzi z 2014 r. i nie jest nowy. Nie zachwyca również językiem, ale przecież nie to w poradnikach jest najważniejsze. Niejednokrotnie możemy przecież spotkać się z instrukcjami dołączonymi do produktów pochodzących z Azji, które stanowią nieokrzesane translacje z mandaryńskiego czy hindi przypominające pierwsze rozmowy Robinsona Crusoe z Piętaszkiem. Jednak jakąż wielką radość sprawia nam, gdy na ratunek naszej bezradności spowodowanej wysypanymi z paczki licznymi elementami potrafimy w końcu zmontować oczekiwaną całość dzięki właśnie dołączonej instrukcji, jaka by ona nie była…
Tak też jest z Lawendowym polem. Jeśli ktoś szuka książki bogato inkrustowanej językowo, z oryginalną fabułą, licznymi perypetiami i wątkiem kryminalnym albo miłosnym, z wyszukanym kontekstem historycznym, filozoficznym, czy jakimikolwiek innym kontekstem …-ycznym, to poradnik Posochy nie jest dla niego. Jeśli jednak poszukujecie instrukcji podpowiadającej, jak można rozwijać się z dala od zabetonowanych i oszklonych miast, jak odkrywać w sobie uśpione przez współczesną cywilizację umiejętności, w jaki sposób rozwijać własną kreatywność, w końcu jak żyć zdrowo i „po ludzku”, to z pewnością wieczór z Lawendowym polem nie będzie stracony.
